Her insan, genetik özellikleri sonucu veya aile ve çevre koşulları içindeki etkiler yüzünden bir başka insana göre daha üstün özelliklere veya farklı yeteneklere veya yargılara sahip olabiliyor.
Baskıcı bir ailede büyüyen daha empati sahibi olabiliyor veya ailesi eğitmen olan bir çocukk okulda daha başarılı olabiliyor. Bunlar her insandan insana göre farklılaşıyor.
İnsanlar bu tür ailesel ve çevresel yetişme şekli yüzünden çok fazla çaba sarf etmeden edindiği artı özelliklerine kanıp kendini yterli veya üstün görüp diğer yönlerden kendini geliştirmeye ve hatta eleştirmeye bile gerek duymuyorlar ve hatta eleştirilince çok öfkeleniyorlar.
İşin en kötüsü başka eksik yönlerini geliştirmeyen kişi, var olan mevcut iyi ve yeterli saydığı özellikleri ile giderek narsistik bir zihine bürünüyor ve bu özellikleri ile başka insanlara üstünlük kurmaya, onları yargılmaya veya aşşağılamaya çalışıyor. Oysa kendisine baktığınızda çok fazla temel değer ve becerilerden yoksun olduğunu da görebiliyorsunuz. Bunu kendiniz içinde aynı şekilde düşünebilirsiniz.
Eğer aile ve çevresinden de biride bu kişiyi bu eksik açılardan değerlendirip, onu bu eksikleri ve narsistik yanlışlar konusunda iyice uyarmıyorsa veya kişinin kendisi de bunu kendi kendine fark etmiyorsa , kişi tamamen bir kaç temel özelliği olan, ama diğer insani yönleri ve becerileri ile sonra derece sınırlı, yetersiz ve hatta epey görgüsüz, kaba, beceriksiz ve kıskanç bir kişiliğe bürünebiliyor.
Bunu aynı şekilde bir çok yönden çok iyi insan olup ama beceri edinmeyen insanlar içinde düşünebilirsiniz. Örneğin kişi çok iyi yetiştirmiştir kendini değerler açısında ama alet kullanamıyordur veya ev işi bilmiyordur veya çok fazla çekingen ve korka olabilir.
Mesela kişi çok iyi, dürüst, güvenilir, yardımsever ve duyarlı bir insan olabilir, ama temelde korkak ve ekngen bir insansa ve cesaretini geliştiremişse sosyal konularda çok eksik bir insan olacaktır.
Çünkü, bu iyi insan ondaki bu iyi yönlere fazlaca odaklanıp, kendini yeterli ve donanımlı görecek hatta bunlar üzerinden sürekli iç dünyasında övünecek, ama korkak ve asosyal bir insan olarak önemli durumlara harekete geçemeyecek risk alamayacka ve öylece kalacaktır.
Bizler insanlar olarak sürekli gelişmek zorunda olan canlılarız, doğa ve insanlarla olan ilişkimizi en uygun ve faydalı hale getirmek için ise kendimizde bulunan iyi yaptığımız ve bildiğimiz şeylerle övünmeyi bırakmak ve eksik ve kendimize ve doğaya ve topluma zararlı olan özelliklerimize odaklanmalıyız.
Aksi takdirde sürekli narsistik yani kibirli ve rekabetçi bir insan olmaya başlar ve bu yolda hem kendimze hem çevre ve doğaya hemde insanlara karşı kaba ve gereksiz davranışlar sergileyip onlara zarar verebiliriz.
0 yorum:
Yorum Gönder